Sprawiedliwość.

Babie lato ratuje przed depresją

jesień

nieczułą  na bezsens ciepła

o tej porze.

Wie, że co nie urosło, już nie ma

szans.

Jesienią się nie rośnie.

Chocholi taniec, maskarada.

Nie nachapie nikt światła

na zapas.

Musi pogodzić się z klimakteryczną

chandrą.

Zima, wcześniej czy później

odbierze jej berło;

w przyrodzie na szczęście ład

panuje.

Na tym nie koniec.

Zimy też nadejdzie kres.

Poleją się śniegu łzy.

Słońce wypali jej szkliste źrenice…

Wszystko zatoczy wielki krąg,

będzie sprawiedliwie.