Mur.

Często  tak bywa, że miłość szczęśliwa

jak dziecię słodkie i roześmiane

w jakimś momencie

nie dopilnowane -

w jednej chwili spod kontroli się wymyka...

Dąsy zaczynają się mnożyć,

gniewy narastają.

Słowa drażnią, gesty sztywnieją...

Uśmiechy się gdzieś zagubiły do 

wspólnych działań

zabrakło siły.

Rośnie przegroda początkowo cieniuśka, 

jak mgiełka,

można ją zniszczyć jednym paluszkiem, ale 

nikt tego nie czyni, sam się nikt 

nie wini!

Tak pomalutku, początkowo nie widząc 

skutku,

cegiełki układamy do budowy chińskiego muru

się przykładamy.

Zbyt późno się połapiemy, cośmy tak 

pracowicie 

czynili przez całe życie.

Po co się starałeś doprawdy tego chciałeś?

Z miłością tak się stanie, gdy “coś” zostanie

przegapione.

Każdy pójdzie w inna stronę i choć kulista 

Ziemia

wspólnego punktu już nie ma.

Patrzymy na mur z oddali jak byśmy go 

tam zastali...

Nikt nie myśli, że stawiał go sam osobiście!