Porzucenie.

Zadręczone milczeniem telefony,

leżą na stercie złomu.

Przyzwyczajone do rak pieszczoty,

głosu aksamitnego;

jak to się stało, smętnie dumają, że

nie nadają się już 

do niczego…

Szumią im w głowach jeszcze 

słowa czułe,

piękne,

zapewniające o uczuciach
najlepszych,

mówione nawet wówczas gdy

brakowało zasięgu!

Gdzie się podziały, nie wiadomo.

Może szukać ich w kosmosie?

Tak czy inaczej, 

porzucone telefony, podobnie
jak ludzie, 

wzdychają do chwil, gdy były

niezbędne  komuś.