Darujcie, że czasem wiersz się
rozpłacze,
wrażliwy bardzo jest!
Gdyby zamykał oczy na ludzkie troski,
cóż to byłby za wiersz?!
Dlatego właśnie, że czułe ma wnętrze,
łapie niczym w sieć motyla,
chwile najpiękniejsze!
Dla Was.
Przyszpili je na papierze,
można napawać się nimi
razy wiele…
Nie umkną, nie przepadną, jak owad
na łące zanim oko
nacieszy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz