Podziękowanie!

Z Benefisu donoszę ekspresowo, żeby 

gorące emocje nie opadły…

Co powiedzieć, pragnę podzielić się

wzruszeniem.

Gdy chce się kogoś wzruszyć, 

dobrze jest wspomnieć 

Mamusię.

Moja patrzy z nieba; szczęśliwa 

z tego, że się myliła.

Mówiła zawsze, że 

„ze mnie nic nie będzie!”

Widząc teraz jakich mam serdecznych 

przyjaciół

wreszcie mi rację  przyznaje, to mój 

dyplom najwspanialszy!!!

Sorbona takich 

nie daje.

Tak było dziś na spotkaniu 

z moją poezją.

Jeden z najpiękniejszych dni w życiu.

Choć łatwo mi jest jako piszącej osobie,

uczucia wyrażać…

Mam problem, co się chyba nie zdarza,

słów mi zabrakło, żeby 

Państwu dziękować!

Zwyczajnie całuję raz jeszcze 

wszystkich, którzy wzięli 

udział.

Dla mnie wielkie przeżycie, wzruszenie

ściska gardło…

Na pewno o tym wiele będę pisać.

Dziś stać mnie wyłącznie na ucałowanie, 

bo słowo żadne nie przylega
do sprawy!!!  MIS