Pocieszenie.

Ktoś w pośpiechu wymknął się
z serca mojego,

nie oglądając za siebie.

Drzwi zostawił otwarte, 

bez intencji powrotu...

Dobrze, że ciepło, wiosna była,

inaczej serce mogłoby się 

przeziębić.

Nadszedł czerwiec, objął 

uściskiem ciepłym, 

słońcem błysnął.

W miłym przytuleniu o przeciągu

zapomniałam.

Wspomnienie jedynie 

mgliste; 

mogłam dostać kataru, przewlekłego

zapalenia korzonków i

licho wie czego.

Uratowało mnie lato.

Ten czas wyjątkowy ma sposoby na

wiele dolegliwości.

Zieleń rozedrganym nerwom

przynosi ukojenie.

Kwiaty pozwalają sercu mniemać, że

barwią przestrzeń przepięknie

właśnie dla niego…

Kocham cię lato, ale obiecaj;

będziesz ciepłe?!