Mój mistrz dogoterapii dziś
obchodzi święto.
Jestem z Wami,
nie ma grama w tym przesady,
największa zasługa
PSA!
Piszę wiersze krótkie,
więc nie wymienię
litanii psiej
terapii.
Jedynie wspomnę, że
słodko uśmiecham się
nim drugie oko
otworzę,
dzięki temu, że Drakę
mam,
jamnika szorstkowłosego,
który zrezygnował
z polowań i rozrywek a za
nimi ta rasa przepada.
Jako wolontariusz zajął się
dogoterapią, całe życie
mi służąc.
Pomyślcie dziś przez chwilę
o swoich pupilach
w kontekście
jakie ŻYCIE byłoby KIEPSKIE
bez PSA!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz