Kronika Jamnika IV (dosyć mam W-wy.)

Moja jamniczka Draka, obudziła mnie wcześnie,

co rzadko się zdarza.

Przepraszam rzekła, ale to bardzo

ważna sprawa.

Nie chcę już mieszkać w twojej ukochanej 

Warszawie.

Nie przerywaj proszę, mieszkasz tu 

od pokoleń,

pamiętam z historii powstania i wojny;

wszystkie zadymy jakie przeżyć musiała,

ale teraz…

Daj spokój, bo powiem do czego psiego,

ta demokracja cała.

Nie pokocham Zw. Zawodowych za to, że

nie korzystają z praw wolności, tylko po

ulicach ganiają!

Huku petard nie znoszę, smrodu palenia

opon...

Nos mi odpada; pardon,
hołota nich spada!!!

Parada równości nie kręci mnie wcale –
wolności w parku szukam,

a nie wśród tłumu dzikiego i szaleństw!

Nawet w imię idei najwspanialszych, jak

poprawa klimatu,

nie tędy droga prowadzi –  coś nie tak!

Jechaliśmy wczoraj pięć godzin do lekarza;

nie do Lublina tylko na drugą stronę Wisły…

Już nie wytrzymam!

Dam ogłoszenie matrymonialne; 

oblubieniec nie musi być
rodowodowy,

najważniejsza sprawa, żeby pana miał 

drwala!!!

Do lasu się wyprowadzę. Mam dosyć 

Warszawy.