Jest ksiażka.

Jest książka, to zasługa Syna
ogromna!
Zdałam sobie sprawę, że jestem
leniwa,
dobrze, że Święty się nie kapnął
bo wtopa, aż miło!
Jakby książki nie dał pod choinkę,
oczami bym świeciła;
przygotowania
poczynione,
tu i tam się pochwaliłam…
Co by nie opowiadać,
dobrze wierzyć w Mikołaja.
Jednak człowiek to bestia
ciekawa;
z dzieciństwa pamiętam,
ważna była wiedza, kto
tym razem
za Mikołaja się przebrał…
Buty zdradzały konspirację.
Poszłam sprawdzonym tropem,
co powiecie,
buty mojego Syna rozpoznałam.
Zawsze w niego wierzyłam i
rację miałam.