Zdziwienie.

Gwałtowne pukanie do drzwi.

Zrywam się, chcąc otworzyć;

pewnie kominiarz na progu nowego roku

życzenia chce złożyć!

Patrzę w wizjer, widzę
osoby o wstrętnych nazwiskach:

smutek, cierpienie, cierpliwości brak.

Obraz się rozmazuje, mętnieje, oddala.

Łzy u mnie?

Byłam pewna, że nie umiem już 

płakać!