Brzydal.

Myśli moje kiełkują na trawiastych
ugorach...
Zarastają perzem, zielskiem
rozmaitym;
nie jak u wytrawnych poetów;
bzem i magnolią!
Nie wiem co oni jedzą, jakiej próby
złote pióra mają?
Ja mam serce wrażliwe, może
by wiersze pisać,
zbyt mało!
Jednak jestem z tobą każdego
dnia.
Gdy piszę o tobie myślę, czy to
ma jakąś wartość, nie ode mnie
zależy.
Starannie dobieram litery, żeby
myśl niosły wprost do
serca.
Wiersze nie zatrzymują się przed
zwierciadłami nigdzie
po drodze...
Urody próżno w nich szukać,
brzydale jednak kochają
najsłodziej!