Wiersz się otrząsa jak kot
w kąpieli,
szeptem do mnie mówiąc,
nie pisz smętnych
wierszy.
Papier wilgotnieje, litery
rdzewieją,
nie pisz smutasów, bo
ludzie się śmieją.
Nikt kłopotów nie lubi,
każdy ma ich
po kokardę…
Pisz o wiośnie pięknej, ona
zawsze
fanów znajdzie.
Słowo wiosna świat cały
raduje;
ptaki i kwiaty, a nawet
smutnych ludzi.
Jest jak fotografia dziecka,
uroku pełna,
czy śmieje się czy płacze –
wzruszy każdego, choćby
miał serce z kamienia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz