Obowiązek.

Rano, nie wiem o której godzinie,

wiersz mnie obudził robiąc 

zamieszanie.

Zrozumiałam, że wg niego

do odpoczynku prawa nie mam.

Nie powinnam robić sobie 

„dnia bezpromiennego”

znaczy komputer ma grzać 

non stop!

Pisanie to święty obowiązek, bo

wiersze czekają.

Pesel twój żółty, wiersz powiada,

nie ma co na jutro odkładać.

Pisać trzeba, więc pisz!

Takie czasy kochani, że nie pies 

merda ogonem, ale ogon psem…

Wiersz się mądrzy, zakłada 

związki,

którym wyskarży, że pisząca osoba 

traktuje go źle.

Obawiam się, że demonstrację 

urządzi

i  będzie goły latał po Warszawie.

Widzieliście smarkacza, 

taki mały a się stawia.

Co zrobić; szantaż jest metodą 

na wszystko.

Jeśli nagranie zrobi, 

o mojej karierze,

która pięknie się rozwijała, 

zapomnieć mogę

na zawsze.