Myśli

Zofia Stryjeńska "Cztery pory roku"

Myśli jak wiatr listopadowy

kołują, szeleszczą.

Wrażenie sprawiają

zamętu i chaosu,

żeby jednak bez patosu...

To powierzchowne

widzenie zmysły

mylące.

Z tego zamieszania

wielki porządek

świata się wyłania.

Świat to nieznośne dziecię

Boga!

Pudrowany śniegiem

wnet zostanie,

cicho zaśnie, wśród

mroźnej zimy...

A myśli nasze, to już inna sprawa,

co z nimi zrobimy.