Sporządziłam portret pamięciowy
osoby, którą darzyłam
uczuciem trwającym
całe lata.
Niestety nie wytrzymał
konfrontacji z rzeczywistością,
taka prawda.
Obawa się sprawdza, często
wielbimy wyobrażenie,
pragnienie,
nie to co daje los…
Cóż prawda, albo real,
one do kochania
niezdatne.
Głód uczuć każdy ma wielki,
trudno jednak znaleźć
adres odpowiedni
gdzie zaspokojony zostanie,
w sposób właściwy.
Niemiło płacić za pokarm
chorobą, zgagą,
czy wstrętem do jedzenia…
Mówią; darmo nic nie ma!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz