Prywatność.

Telefon odezwał się z jakiegoś kąta,

kwiaty w pośpiechu rzucone 

na stole,

każdy ode mnie oczekuje czegoś,

a ja bym chciała pomarzyć

spokojnie…

Telefon chce przytulić się do 

mojej skroni,

nie pyta czy można – zwyczajnie

dzwoni.

Kwiaty myślą tylko o sobie;

słyszę ich głos natrętny: wody,

wooody…

Czy jest jakaś przestrzeń dla ciszy, 

gdzie

nie słychać roszczeń 

imperatywnych.

Musi być przecież miejsce dla 

muzyki bez reklam i

cisza!
Inaczej znaczyło by to, że świat
przestał istnieć, tylko ja
nie zauważyłam!