Słońce jest zawsze, czasem tylko mało widoczne…

Ranek pisaniem wierszy miał się zająć,

ale wstaje niemrawo…

Słońca nie widać ani odrobiny, 

cóż to za wiersze będą; 

smutne i szare,

kto je czytać zechce?

Wreszcie dzień mgłę zetrze z twarzy,

obłoki zgarną swoje 

bure kiecki,

odsłoni się nieboskłon piękny;

pokazując słońce 

zaspane…

Nadzieja na ŻYCIE się pojawi.

Chyba o wszystkim 

pamiętałam:

słońce nadzieja, życie, dodam

jeszcze – miłość…

Dlatego właśnie Ziemia jest 

kulista,

obraca się dokoła 

Słońca,

czego na szczęście nie zmieni

żaden polityk,

choćby nawet został wybrany na

następną kadencję!
(Nie daj Boże, amen).