Kawa wtorkowa 2.02.

Moje wiersze wstają wcześnie, 

czeka je zajęć mnóstwo;  

jeden już spóźnił się właśnie

na wtorkową kawę, która wystygła 

i będzie do bani.

Dobrze, że uczucia lepiej trzymają 

temperaturę,

warto zatem się spotkać – nie patrząc

na zegarek.

Wiersz mądrze czy głupio, lubi 

przy kawie pogadać, inaczej

żyć nie potrafi.

Tempo wszystkiego jest szalone;

z dnia na dzień, czyli nocami  

powstają fenomenalne 

ustawy…

Gdyby nie nasze spotkania wtorkowe, 

można by zająć się choćby

płodzeniem dzieci…

Takie + 500 mogło by wiele 

zmienić.

Jednak wtorku drogi my zostaniemy 

przy swoim,

mimo oferty wspaniałej.

Demografia niech sobie bez nas radzi –

są tacy ludzie, którzy KAWĘ

kochają ponad wszystko.

Przepraszam przyszłych emerytów, 

że w związku z moim 

uzależnieniem

od kawy, będą głodowe mieli

emerytury,
chyba, że sami się rozmnożą
bo Państwo jest w potrzebie!